محبوبه شب

این ترانه رو که شاید چیز جدیدی نباشه و اغلب اونو شنیدین تقدیم میکنم به محمد رضای عزیز که لطف زیادی به من و این ترانه داره.

برای اطلاع از تاریخچه سرودن این ترانه رجوعتون میدم به وبلاگ خوندنی محمدرضای عزیز به این آدرس:

www.ghomayshimusic.persianblog.com

وقتی شب پاشو تو باغا میذاره         نفس گلا میگیره

وقتی تاریکی از آسمون میباره          دل غنچه ها میمیره

وقتی ظلمت نفس گلا رو بسته          گل محبوبه شب بیدار نشسته

دل به تاریکی و ظلم شب نمیده         اونکه عطرش تا ته باغا رسیده

اگه محبوبه رو تو گلدون بذارن

همه اطرافشو خار و خس بکارن

اگه دیوار بکشن دور وجودش

اگه تهمت بزنن به تار و پودش

عطر محبوبه شب          پشت هر دیوار سنگی راه داره

گل محبوبه شب            توی قلب غنچه ها پناه داره

شبا که گلا تو تاریکی نشستن

همه از وحشت شب چشما رو بستن

تنشون میلرزه از ترس سیاهی

گل محبوبه تو واسه شون پناهی

عطر محبوبه شب          پشت هر دیوار سنگی راه داره

گل محبوبه شب            توی قلب غنچه ها پناه داره

تاریخ سرایش: دوم امردادماه ۱۳۷۸

چرا خاکستر؟؟؟

آبی بودم آبی دریائی

      گسترده و مواج و تماشائی

خاکستری ام کرد غم دوران

     با رنگ غبار درد و تنهائی

خاکستری از غبار میگردد

     حتی دل آسمان مینائی

ذهنم روزی عمیق و آبی بود

     دریا دریا شکوه و زیبائی

اکنون منم و دو مشت خاکستر

     از یک دل بی نصیب سودائی

خاکستری مرا تو آبی کن

     مائیم و رضا به هر چه فرمائی